Τι μας είπε ο παραολυμπιονίκης Μανώλης Στεφανουδάκης
- Ακοντισμός και σφαιροβολία είναι οι δυο μεγάλες σου αγάπες. Θα θέλαμε να μας πεις πόσο διαφορετικά αγωνίσματα είναι και γιατί τα επέλεξες;
Πραγματικά δύο μεγάλες αγάπες. Δύο διαφορετικά αθλήματα αλλά έχουν κοινά στοιχεία. Η σφαιροβολία είναι ένα άθλημα που χρειάζεται δύναμη αλλά και ταχύτητα. Ο ακοντισμός είναι ένα άθλημα που χρειάζεται ταχύτητα και καλή τεχνική. Ένα κομμάτι του αγωνίσματος που έχουμε δουλέψει πολύ και μας έχει κερδίσει. Τον ακοντισμό τον αγαπάμε πολύ και το έχουμε αποδείξει στο πέρασμα του χρόνου.
- 14 χρόνια γεμάτα μετάλλια σε Ολυμπιάδες και μεγάλες διοργανώσεις. Ποιος είναι ο επόμενός σου στόχος και τι σου δίνει κίνητρο όταν έχεις πετύχει τόσα πολλά;
Σίγουρα τα 14 χρόνια ακούγονται πολλά και πόσο μάλλον όταν αυτά τα 14 χρόνια έχεις την χαρά και την τιμή να μην έχεις χάσει σημαντικά βάθρα, να βρίσκεσαι συνεχώς ψηλά και να εκπροσωπείς την χώρα σου. Καταφέρνεις να βρίσκεσαι σε ένα υψηλό επίπεδο όταν προσπαθείς και προπόνησε καθημερινά θέτοντας υψηλούς στόχους παρά τις καθημερινές δυσκολίες. Χαιρόμαστε που τόσα χρόνια είμαστε στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης. Χαιρόμαστε που μπορούμε και εκπροσωπούμε τη χώρα μας τόσο δυναμικά και κάνουμε υπερήφανη την Ελλάδα μας και τους Έλληνες. Οι στόχοι της φετινής χρονιάς είναι μια καλή εμφάνιση και διάκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ιαπωνία τον Μάιο (σ.σ. ο Μανώλης κατάφερε να κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο στον ακοντισμό της κατηγορίας F54) και στην Παραολυμπιάδα στο Παρίσι τον Σεπτέμβριο.
- Γνωρίζω πως μιλάς σε μαθητές σχολείων. Τι επιδιώκεις να τους μεταφέρεις αλλά και τι σε ρωτάνε τα παιδιά, για τα οποία ο Διονύσης Σαββόπουλος είχε γράψει πως «δεν μπορείς να κρυφτείς»;
Τα παιδιά είναι το ΜΕΛΛΟΝ μας. Χωρίς παιδιά δεν υπάρχει το αύριο. Για μένα είναι πολύ σημαντικό να μπορώ να βρίσκομαι κοντά στους μικρούς αλλά και μεγάλους μαθητές. Είτε βρίσκομαι απέναντι σε παιδιά νηπιαγωγείου, είτε δημοτικού, είτε γυμνασίου είτε λυκείου πάντα τονίζω στα παιδιά ότι πρέπει να κυνηγάνε τα όνειρα τους, να μη σταματάνε ποτέ ότι δυσκολία και να βρεθεί στο διάβα τους, να προσπαθούν να ξεπερνούν τα εμπόδια με ψηλά το κεφάλι. Και νομίζω ότι στα μάτια των παιδιών είμαι ένα ζωντανό παράδειγμα λόγω της αναπηρίας που έχω αποκτήσει μετά από τροχαίο ατύχημα. Βλέποντας με τα παιδιά προσπαθώ να τους εξηγήσω πως είναι να ζεις με την αναπηρία, να τους βάλω σε μια διαδικασία να προσέχουν αυτό που έχουν, να προσέχουν το κομμάτι της οδικής ασφάλειας που είναι τόσο σημαντικό, να προσέχουν τον ίδιο τους τον εαυτό, αλλά και την παρέα τους όταν βγαίνουν έξω και διασκεδάζουν πίνοντας. Θεωρώ ότι πετυχαίνω πολλά πράγματα μέσα από την συζήτηση με τους μαθητές. Θεωρώ ότι τους βοηθάει που μιλάνε με ένα άνθρωπο που έχει αποκτήσει μια αναπηρία από ένα τροχαίο ατύχημα κι΄αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό. Τα παιδιά έχουν πολλές ερωτήσεις και πολλές απορίες και είναι σημαντικό να γνωρίζουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος με αναπηρία στην καθημερινότητα του. Από τα παιδιά δεν μπορούμε να κρυφτούμε, τα παιδιά μας μιμούνται, είναι ότι τα διδάξουμε από πολύ μικρή ηλικία. Γι’ αυτό προσπαθώ να τα βάλω σε μια διαδικασία να προσέχουν στα αυτοκίνητα και να φοράνε πάντα ζώνη ασφαλείας, να φοράνε πάντα κράνος στη μηχανή αλλά και στο ποδήλατο. Πράγματα που θεωρώ ότι πρέπει να είναι δεδομένα από όλους τους γονείς προς τα παιδιά τους. Προσπαθώ να περνάω αυτά τα μηνύματα στους μικρούς αλλά και στους μεγάλους. Είναι πολύ σημαντικό να σεβόμαστε τα άτομα με αναπηρία, γιατί ο σεβασμός ξεκινάει από μικρή ηλικία, από εκεί μπαίνουν οι βάσεις κι εκεί είναι και το αύριο. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να σέβονται τα άτομα με αναπηρία, να μάθουν να σέβονται τις αναπηρικές θέσεις, να μάθουν ότι η αναπηρία δεν «κολλιέται» κι ότι η αναπηρία δεν είναι πάντα ορατή. Να μην υπάρχει η στοχοποίηση του διαφορετικού παιδιού που δεν το κάνουν παρέα. Και θεωρώ ότι όλο αυτό πετυχαίνεται και βοηθάει τους μαθητές να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι στο μέλλον.
- Στην καθημερινότητά σου μετακινείσαι με αμαξίδιο. Τι πρέπει να αλλάξει στις πόλεις μας ώστε να γίνουν πιο φιλικές στους συμπολίτες μας που για οποιοδήποτε λόγο η κίνησή τους δυσχεραίνεται;
Κινούμε με αναπηρικό αμαξίδιο όπως και πολλά άλλα άτομα με κινητικά προβλήματα. Δυστυχώς οι πόλεις μας δεν είναι φιλόξενες. Όμως καθημερινά προσπαθούμε να τις κάνουμε προσβάσιμες στα άτομα με αναπηρία. Πετυχαίνουμε πράγματα όταν διεκδικούμε και όταν προσπαθούμε από τις μικρές ηλικίες να διεκδικήσουμε και να τους βάλουμε στο σωστό δρόμο. Αλλά νομίζω πετυχαίνουμε πράγματα όταν εμείς οι ίδιοι τα απαιτήσουμε και τα διεκδικήσουμε με το σωστό τρόπο απέναντι στους νέους επιχειρηματίες, απέναντι στους νέους ανθρώπους που ετοιμάζουν να φτιάξουν νέα κτίρια, νέες υποδομές. Ακόμα μπορούμε να διεκδικήσουμε θέσεις και να μπούμε σε επιτροπές που αφορούν τη προσβασιμότητα. Για να αλλάξουμε τις πόλεις μας, θέλουμε πολλή δουλειά ακόμα, αλλά νομίζω όλο αυτό θέλει πείσμα, επιμονή και υπομονή και έτσι πιστεύω ότι θα αλλάξουν κάποια πράγματα προς το καλύτερο. Δεν μπορώ να πω ότι είμαστε η χειρότερη χώρα, όμως δεν μπορώ να πω ότι είμαστε και η καλύτερη. Θέλουμε πολλή δουλειά αλλά ευελπιστώ ότι θα καταφέρουμε σιγά σιγά το επιθυμητό αποτέλεσμα στο κομμάτι της προσβασιμότητας, γιατί δυστυχώς κάποιοι συμπολίτες μας δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν κι αυτό τους εγκλωβίζει και τους κρατάει μέσα στα σπίτια τους.
- Συνεργάζεσαι με τη ΜΙΝΕΤΤΑ Ασφαλιστική. Θες να μας πεις λίγα λόγια για αυτή τη συνεργασία;
Η ασφαλιστική εταιρία ΜΙΝΕΤΤΑ για μένα είναι η οικογένεια μου, είναι η εταιρία που με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή. Σστάθηκε στο πλευρό μου, με στήριξε οικονομικά, με στήριξε ηθικά, και νιώθω ότι εκεί μέσα έχω μια δεύτερη οικογένεια. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν οι άνθρωποι, που ήταν και είναι δίπλα μου και με στηρίζουν για να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα και όπως έχω πει πάρα πολλές φορές, έχουμε πάει εκεί ψηλά, αλλά έχουμε πάει χέρι με χέρι. Χωρίς τη στήριξη της ασφαλιστικής εταιρίας ΜΙΝΕΤΤΑ δεν θα μπορούσαμε να έχουμε πανηγυρίσει τόσες νίκες, τόσα Παραολυμπιακά, Παγκόσμια αλλά και Πανευρωπαϊκά μετάλλια, καθώς και τόσες συμμετοχές σε διεθνείς διοργανώσεις. Νιώθω ότι είναι δικοί μου άνθρωποι. Η προσωπική σχέση που έχουμε αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια με κάνουν να νιώθω ότι είναι η οικογένεια μου και το ίδιο πιστεύω πως νιώθουν και οι άνθρωποι της ασφαλιστικής εταιρίας ΜΙΝΕΤΤΑ, ότι και εγώ είμαι ένα μέρος της οικογένειας τους.